Ruth Bruyneel

Er is dat salon. Dat waxsalon. En er is zij. Dé Vicky. 
Zij is niet één. Zij is met veel. 
Zij roert de wax. Smeert, plakt, rukt, verlicht al blazend kort de pijn, werkt bij. 
Dat doet zij goed. Degelijk. Dat is ze. 
Zij warmt zich aan de huid van klanten. Waxt enkel achterkanten. 
Huid en haar van klanten geven haar zo net genoeg om te blijven bestaan. 
Zij denkt dat ze maakbaar is. 
Denken we dat niet allemaal?
Zij mist haar mama. Zij heeft een gat dat ze verbergt onder haar jurk. ‘DEVICKY. wax the pain away’ vertelt het verhaal van Vicky, een jonge vrouw die een ontharingssalon uitbaat en haar mama mist. Samen met haar collega’s vraagt Vicky zich af wat voor vrouw ze is en wil zijn. Het salon is een symbolische omgeving voor vraagstukken over vrouwbeelden, huidhonger, zelfliefde en lichaamsidealen. ‘DEVICKY.’ is een verhaal over vrouwbeelden, huidhonger en angst voor de ander. ‘DEVICKY.’ is een techno-tragedie voor iedereen vanaf 15 jaar met de beat als mantra van de vrouwelijke verbeeldingskracht.